zaczynamy od pracy dyplomowej z roku 2006, najstarszej w naszych zbiorach
Początki Internetu nierozerwalnie łączą się z wojskiem, które jakże często w historii ludzkości było motorem postępu. W 1957 roku Rosjanie wystrzelili pierwszego sztucznego satelitę – Sputnika – warto nadmienić był to okres zimnej wojny. Zaniepokojony tym faktem Departament Obrony (Department of Defence) Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej powołał do życia specjalną Agencję ds. Zaawansowanych Przedsięwzięć Badawczych (Advanced Research Projects Agency – ARPA). Jej zadaniem było zbudowanie sieci komunikacyjnej dla celów wojskowych, zdolnej do wymiany miedzy sobą informacji na wypadek wojny nuklearnej. Taka zdecentralizowana sieć komputerowa, a więc posiadająca wiele równoległych połączeń byłaby w stanie zachować system wydawania rozkazów, zachowania kontroli nad jednostkami wojskowymi oraz porozumiewania się podczas globalnego konfliktu.
Oczywiście można doszukiwać się głębszych analogii i wskazać, że wynalezienie Internetu nie byłoby możliwe bez wynalezienia przez Grahama Bella telefonu. Posuwając się jeszcze bardziej wstecz możemy posłużyć się datą 700 rok p.n.e., kiedy to Grecy udomowili gołębie pocztowe i następnie wykorzystali je do przesyłania wiadomości. Takich dat możemy mnożyć mnóstwo, czego dowodem jest bardzo ciekawe zestawienie genezy Internetu dokonane przez Antoniego Anderberg‘a.[1]
Wracając jednak do XX wieku, w 1969 roku powstała eksperymentalna sieć ARPANET, składająca się wówczas z czterech komputerów połączonych ze sobą i znajduj ących się w wybranych instytucjach naukowych: Uniwersytet Stanowy Utah, Instytut Stanforda (Stanford Research Institute), Uniwersytet Kalifornijski w Santa Barbara i Uniwersytet Kalifornijski w Los Angeles. Sieć ta zarówno jak i poprzednia wojskowa była zdecentralizowana, co oznacza iż każdy z komputerów był równorzędny i połączony z wszystkimi pozostałymi komputerami, tak aby w przypadku awarii jednego z nich, sieć mogła nadal funkcjonować.
W tym samym roku (1969) dokonano pierwszej próby zdalnego połączenia pomiędzy komputerami w Los Angeles i Stanford. Okres połączenia był na tyle krótki, że naukowcy zdążyli przesłać tylko dwie litery: „L” i „O”, nie mniej jednak był to wielki sukces, zapowiadaj ący rozwój dalszych prac nad sieciami komputerowymi.
Już dwa lata później w skład ARPANETu wchodziło piętnaście instytucji rządowych i akademickich.
W 1972 roku odbyła się międzynarodowa konferencja poświęcona komunikacji pomiędzy komputerami (International Conference on Computer Communications), na której to odbyła się pierwsza demonstracja ARPANETu.
Rok później utworzone zostały połączenia międzynarodowe, do Wielkiej Brytanii i Norwegii a w 1974 roku Ray Tomlinson tworzy pierwszy program do przesyłania elektronicznych wiadomości (e-mail).
W 1979 roku powstają tekstowe grupy dyskusyjne Usnetu, jako wynik pracy dwóch studentów Toma Truscott’a i Jamesa Ellis’a z Uniwersytetu Duke oraz Stevea Bellovin’a z Uniwersytetu Północnej Karoliny.
Sukcesywnie z roku na rok do sieci ARPANET dołączają nowe jednostki a także powstają nowe niezależne sieci. Ta sytuacja wymusza podjęcie działań standaryzacyjnych i opracowanie jednolitego dla wszystkich sieci sposobu komunikacji. Owocem tych prac jest standard dla ARPANETu, protokół TCP/IP (Transmission Control Protocol/Internet Protocol), będący dziełem Vintona Cerfa i Bob Cahn’a. Standard ten używany jest do dzisiaj, a podstawy jego zostały opublikowane w 1974 roku w opracowaniu „A protocol for Packet Network Internetworking”.
W 1981 roku powstaje sieć przeznaczona dla naukowców – CSNET (Computer Science Network), nie posiadających połączenia z ARPANETem, oraz sieć BITNET („Because It’s Time NETwork”) łącząca City University of New York z Uniwersytetem w Yale.
W 1982 roku utworzona zostaje w Europie sieć Eunet (European Unix Network), umożliwiająca korzystanie z usług poczty elektronicznej oraz Usenet’u.
Z dniem 1 stycznia 1983 roku ARPANET zostaje podzielony na dwie części: wojskową – MILNET i cywilną – ARPANET, czyli późniejszy NSFNET. Obie sieci, chociaż stanowiące odrębność są ze sobą połączone, przy czym ARPANET połączony jest dodatkowo z CSNET, co uważane jest za początek Internetu.
W tym samym roku zostaje utworzona EARN (European Academic and Research Network) – Europejska Akademicka i Badawcza Sieć Komputerowa będąca odpowiednikiem BITNETu, czyli ogólnoświatowej rozległej sieci, będącej czymś w rodzaju dzisiejszego Internetu.
W 1984 roku wprowadzona jest usługa DNS (Domain Name System) – co oznacza, że adresy poszczególnych komputerów w sieci są wreszcie łatwe do zidentyfikowania. Sieć liczy już około 1000 serwerów. W Wielkiej Brytanii powstaje JANET (Joint Academic Network).
W 1986 roku utworzona zostaje NSFNET (National Science Foundation) – amerykańska ogólnokrajowa sieć szkieletowa o przepustowości 56 Kbps, łącząca początkowo pięć superkomputerów z ośrodków uniwersyteckich w Cornell, Illinois, Princeton, Pittsburgh i San Diego. Sieć ta rozwija się bardzo dynamicznie. Dołączaj ą się do niej także inne kraje tworzące u siebie analogiczne sieci szkieletowe.
W 1988 roku pojawia się pierwszy wirus internetowy o nazwie Internet Worm (internetowy robak), co jest kolejnym impulsem przyczyniającym się do zawiązania CERT (Computer Emergency Response Team) – organizacji zajmującej się zapewnieniem bezpieczeństwa w sieci.
W tym samym roku powstaje usługa IRC (Internet Relay Chat) umożliwiająca prowadzenie rozmów w czasie rzeczywistym, stworzona przez studenta z Finlandii – Jarkko Oikarinen’a.
W 1989 roku liczba serwerów w Internecie przekracza 100 000.
W 1990 ARPANET kończy swoją działalność, zarząd nad Internetem przejmuje NSFNET. Liczba serwerów przekracza 300 000, a grup dyskusyjnych jest już około 1 000.
Powstanie WWW i dalszy rozwój Internetu
Dynamiczny rozwój Internetu jest między innymi zasługą szwajcarskiego instytutu CERN (“Centre European pour la Recherche Nucleaire” później “European Laboratory for Particle Physics”), którego siedziba znajduje się w Genewie. Jako pierwszy zaczął udostępniać wyniki swoich badań naukowcom z całego świata. Tim Berners-Lee dostrzegł możliwość powiązania ze sobą dokumentów znajdujących się na serwerach WWW (World Wide Web) przy pomocy łączy hipertekstowych, co umożliwiło połączenie tekstu, grafiki oraz dźwięku. W 1991 roku światło dzienne ujrzała pierwsza przeglądarka tekstowa do WWW.
Z kolei pierwszy amerykański serwer WWW powstał w Stanford Linear Accelerator Center w Kalifornii.
W 1991 r. miejsce mają dwa bardzo istotne wydarzenia – amerykańska ogólnokrajowa sieć szkieletowa NSFNET znosi zakaz używania Internetu tylko do celów komercyjnych oraz Polska zostaje nareszcie przyłączona do Internetu.
Stopniowo pojawiają się systemy WAIS (Wide Area Information Server), będące rozległymi bazami danych, których twórcą jest Brewster Kahle. Zadaniem ich było indeksowanie zawartości innych różnych baz danych.
Postęp w tej dziedzinie jest tak szybki, że niedługim czasie powstaje jeszcze doskonalszy od systemu WAIS program o nazwie Gopher. Stanowi on system informacyjny udostępniaj ący różne zasoby, takie jak pliki tekstowe, graficzne oraz usługi sieciowe. Gopher jest znacznie prostszy w obsłudze od reszty istniej ących wówczas aplikacji, dzięki czemu staj ę się na tyle popularny, że zostaje zaadaptowany przez większość ośrodków komputerowych na świecie.
W tym tez czasie Philip Zimmerman tworzy standard PGP (Pretty Good Privacy) umożliwiający szyfrowanie informacji przesyłanych siecią, co przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa Internetu.
Rok 1992 odznacza się bardzo intensywnymi pracami ośrodków naukowych, owocem których są nowe serwery WWW – pod koniec roku jest ich już 50.
W 1992 liczba hostów w sieci przekracza milion. Rodzi się Społeczność Internetowa (Internet Society) – ISOC: isoc.org, która obecnie skupia 150 organizacji i 6 000 indywidualnych członków z ponad 100 krajów.
W 1993 roku pojawia się strona internetowa Białego Domu, a dzieje się to za sprawą Marca Andreessenama który wraz z zespołem NCSA (National Center For Supercomputing Applications) tworzy pierwszą przeglądarkę graficzną do odczytywania stron WWW o nazwie Mosaic. Pod koniec 1993 roku jest już pięć razy więcej niż rok wcześniej serwerów WWW. Rozpoczyna się wielka kariera stron internetowych.
Pierwsza międzynarodowa konferencja poświęcona WWW („Woodstock of the Web”), ma miejsce w 1994 roku w instytucie CERN, udział w niej bierze 400 uczestników.
W tym samym roku istnieje już możliwość słuchania przez Internet audycji radiowych, czy chociażby zamówienia pizzy w Pizza Hut.
W październiku 1994 roku z inicjatywy Tima Berners-Lee w Massachusetts Institute of Technology powstaje organizacja World Wide Web Consortium (W3C – w3c.org). Udział w stworzeniu tej organizacji ma CERN, a wsparcia udzielają DARPA oraz Komisja Europejska. W kwietniu 1995 do ogranizacji dołącza INRIA (Institut National de Recherche en Informatique et Automatique) – powstaje pierwszy europejski serwer W3C. W3C zajmuje się rozwojem sieci, tworzeniem nowych standardów i technologii oraz zatwierdzaniem oficjalnych specyfikacji (np. języka HTML, arkuszy stylów).
W3C zrzesza naukowców, programistów, twórców stron internetowych, firmy, instytucje oraz stowarzyszenia (n.p: HTML Writers Guild). Działanie W3C jest finansowane przez większość znaczących korporacji zajmuj ących się tworzeniem sprzętu i oprogramowania komputerowego (m.i.n: Microsoft, Intel, Netscape, Apple) oraz inne firmy żywotnie zainteresowane rozwojem Internetu (np.: Boening, Canal+).
Lata 90-te przynoszą nowe technologie, takie jak język programowania Java, możliwe staje się przesyłanie dźwięku oraz popularny staje się dostęp do sieci przez modem.
W 1995 roku ma miejsce podział – NFSNET przekształca się w sieć badawczą, Internet natomiast w komercyjna. Powstają pierwsze przeglądarki internetowe Netscape Navigator oraz Internet Explorer oraz na rynek wkraczają takie firmy jak Compuserve, America Online, Prodigy świadczące usługi dostępu do Internetu. Powstają pierwsze sklepy internetowe.
W 1996 roku powstają wyszukiwarki internetowe Lycos i Yahoo.
Rok później jest już 19.5 miliona serwerów, milion stron WWW oraz ponad 71 tysięcy grup dyskusyjnych, szacuje się, że rok później liczba stron internetowych wynosi około 300 milionów oraz powstaje technologia portali internetowych.
W 1999 roku First Internet Bank of Indiana, oferuje całodobową pełną obsługę przez Internet – jest to pierwszy bank dostępny tylko przez Internet.
W 2000 roku rodzi się technologia WAP (Wireless Application Protocol), istotą której jest możliwość korzystania z Internetu przy pomocy telefonów komórkowych.
[1] Anderberg A., “A history of Internet”, (anderbergfamily.net/ant/history/)
