Wyróżniamy dwa podstawowe typy zapór sieciowych:

1. Zapory sieciowe na poziomie sieci/pakietu (filtry pakietów)
2. Zapory sieciowe na poziomie aplikacji/usługi (bramy pośredniczące, proxy)

Zapory pracujące na poziomie sieci są zazwyczaj routerami z zaawansowanymi możliwościami filtrowania pakietów. Administrator korzystający z takiej zapory ma możliwość przyznania, bądź odmowy dostępu do swego serwerem w oparciu o kilka zmiennych. Są to między innymi:

1. Adres źródłowy
2. Protokół
3. Numer portu
4. Zawartość

Zapory sieciowe w postaci routerów są popularne ze względu na łatwość ich zastosowania (po prostu podłącza się firewall do sieci i zaopatruje w odpowiednie reguły). Co więcej większość współczesnych routerów ma możliwość translacji/konwersji protokołów (gdzie protokół IP z zewnątrz jest tłumaczony na inne protokoły stosowane w sieci lokalnej). Dodatkową zaletą zastosowania firewalla zbudowanego w oparciu o router, jest fakt, że z racji swej specyfiki urządzenie takie jest elementem zewnętrznym z punktu widzenia naszej sieci lokalnej.

Tak więc jego podłączenie do sieci nie wymaga konieczności konfiguracji dziesiątek maszyn czy usług. I wreszcie, jeśli nasza sieć jest połączona z Internetem łączem stałym, to router i tak jest jej niezbędnym elementem. Zatem stosując firewall w oparciu o router możemy upiec dwie pieczenie na jednym ogniu. Z drugiej strony zapory sieciowe oparte na routerach maja kilka wad. Jedną z nich jest fakt, że wiele routerów jest podatnych na ataki, polegające na fałszowaniu adresu nadawcy pakietu – spoofing (aczkolwiek producenci pracują nad rozwiązaniem tego problemu).

Z praktycznego punktu widzenia, istotna jest również efektywność (moc obliczeniowa) routera – jeśli zadamy bardzo szczegółowe kryteria filtrowania, to w przypadku dużego natężenia ruchu przychodzącego możemy się spodziewać spadku jego wydajności. Niektóre routery nie posiadają wystarczająco szczegółowych możliwości zapisu stanu pracy. Oznacza to, że możemy potrzebować zewnętrznego oprogramowania i sprzętu do celów monitorowania pracy routera.

Zapory sieciowe realizowane w oparciu o aplikacje bramy Innym rodzajem zapory sieciowej jest firewall wykorzystujący aplikacje pośredniczące w standardowej komunikacji typu klient-serwer. Zapora taka zwana jest również bramą proxy, bądź bramą programową (application gateway). Żądanie połączenia z daną usługą sieciową wysłane przez zdalnego użytkownika jest obsługiwane nie bezpośrednio przez odpowiedni serwer usług, lecz podawane do niego poprzez bramę proxy. Zatem, w odróżnieniu od firewalla – filtra pakietów, nadchodzące pakiety IP nie są po przetworzeniu przesyłane do sieci lokalnej, zamiast tego brama przeprowadza swego rodzaju translację pośrednicząc pomiędzy klientem a serwerem.

Zaletą stosowania bramkowania usług jest fakt zapobiegania dostaniu się pakietów IP do naszej sieci (tunelowania pakietów). Wadą jest konieczność konfiguracji odpowiedniej bramy dla każdej usługi sieciowej, w tym FTP, Telnet, HTTP, e-mail itd. Dodatkowo użytkownicy muszą wykorzystywać programy klienckie pozwalające na stosowanie bramkowania usług (w przeciwnym wypadku, użytkownicy będą musieli nauczyć się „ręcznie” obsługiwać bramę (co może być czasochłonne, uciążliwe, bądź w ogóle niemożliwe, zależnie od stopnia skomplikowania procedur).

Przykładowo – w przypadku bramkowania popularnej usługi Telnet nie jest wymagana obecność po stronie użytkownika klienta świadomego istnienia bramy proxy; w takiej sytuacji jednak wymusi to na użytkowniku konieczność połączenia się (lecz nie zalogowania) z bramą – firewallem dla danej usługi – a nie bezpośrednio z serwerem Telneta. Zastosowanie klienta wspierającego procedury bramkowania uczyni bramę transparentną z punktu widzenia użytkownika. Zapora sieciowa służy jako wejście do systemu docelowego – przechwytuje żądania połączenia i podejmuje dalsze, uprzednio zdefiniowane, kroki, np. zapytanie o jednorazowe hasło. Zachowanie użytkownika pozostaje takie samo, pod warunkiem stosowania odpowiednio zmodyfikowanych/skonfigurowanych klientów usług.