Wstęp

Rozdział ten opisuje instalację linuxa.

Jeśli Państwa BIOS wspiera start z CD-ROM-u (prawie wszystkie BIOSY to robią ), mogą Państwo ustawić kolejność startu z CD-ROM-u.

Linux Mandrake

Mandrake Linux wspiera dużą liczbę urządzeń. Lista urządzeń jest zbyt obszerna, żeby ją tutaj w całości przytoczyć.

Kilka typów sprzętu nie będzie przez GNU/Linux wspierane, ponieważ prace nad nimi nie są jeszcze ukończone lub nikt jeszcze nie napisał sterowników dla tych urządzeń lub z całkiem innych powodów. Na przykład:

winmodems, nazywane także ,,Controllerless”- lub Software-Modemy: wsparcie dla tych urządzeń jest obecnie bardzo rzadko spotykane.

Wskazówki przed instalacją

Budowa dysku twardego

Dysk twardy jest podzielony na wiele małych sektorów. Szereg sektorów tworzy partycję. Na dysku twardym mogą Państwo utworzyć tak wiele partycji jak Państwo chcą. Każda partycja jest interpretowana jako samodzielny dysk twardy.

Do bezkonfliktowego przebiegu tych procesów konieczna jest przestrzeń wymiany (w przypadku gdy nie wystarcza pamięć RAM). Ta specjalna partycja jest często określana jako ,,Swap”.

Określenie struktury dysku twardego

Najprostszy wariant występuje wtedy, gdy posiadają Państwo dokładnie 2 partycje: jedna jako przestrzeń wymiany i druga dla danych.

Kolejny wariant, jak już wspomniano, to rozdzielenie programów i danych. Często jest zakładana jeszcze jedna partycja tak zwany korzeń,(root) oznaczany: ,,/”. Na tej partycji znajduj ą się programy niezbędne do uruchomienia komputera.

Nazwanie dysków twardych i partycji

GNU/Linux używa konsekwentnej metody do nazewnictwa partycji. Po pierwsze przyporządkowanie nazwy nie jest uzależnione od typu partycji, po drugie partycje są nazywane według ich pozycji na dysku twardym i są im przyporządkowane stałe symbole:

Urządzenia przy pierwszym IDE-kontrolerze (np.dysk twardy, czytnik CD-ROM) otrzymują zawsze nazwy /dev/hda (Master) i /dev/hdb (Slave).

Urządzenia przy drugim IDE-kontrolerze nazywają się odpowiednio /dev/hdc (Master) i /dev/hdd (Slave).

Dalsze IDE-urządzenia (np.dodatkowy IDE-kontroler), będą nazwane odpowiednio/dev/hde, /dev/hdf itd.

SCSI-dyski zostaną według kolejności nazwane/dev/sda, /dev/sdb itd. SCSI CD-ROM- urządzenia zostaną określone jako /dev/scd0, /dev/scd1 itp.

Partycje otrzymują swoje nazwy w zależności od dysku, na którym się znajdują (wybrałem tutaj najczęściej występujący przypadek – partycja na IDE-dysku jako Master przy pierwszym IDE-kontrolerze):

Partycje podstawowe (primary partition) jak i rozszerzone otrzymają o ile istnieją oznaczenie /dev/hda1 bis /dev/hda4.

Partycje logiczne, jeżeli istnieją, otrzymają oznaczenie /dev/hda5, /dev/hda6 itd.