Eksploatację badanych obiektów w rozpatrywanym systemie eksploatacji należy zaliczyć, z punktu widzenia sterowania, do grupy problemów, okreś­lonych jako sterowanie warunkowe, które opisać można uogólnioną zależnością w postaci [14]

gdzie:

f= – kolejne etapy sterowania,

x (f ), y( f) – programy użytku i obsługi w f-tym etapie sterowania,

u_f[x(f),y(f)]- użyteczność sterowania dla decydenta eksploatacji w f-tym etapie sterowania.

Przedstawiona zależność interpretowana jest jako optymalny wybór planu zabezpieczenia  dla ustalonych zadań systemu eksploatacji X.

Zadania w systemie eksploatacji badanych obiektów w okresach t_Bf dla       f= są bowiem ściśle określone poprzez zbiór czynników {t_pf, t_kf, a(t_B)}.

Zadania te należą więc do grupy tzw. zadań sztywnych, które implikują,    określone powyższą formułą, sterowanie warunkowe, będące w rozpatrywanym   przypadku problemem optymalnego obsługiwania urządzenia w kolejnych okresach t₀.

Z uwagi na cykliczność procesów eksploatacji badanych obiektów problem sterowania ich eksploatacją (występujący w odniesieniu do strategii odnów) ma charakter etapowy. Liczba etapów sterowania odpowiada przyjętej dla całego okresu eksploatacji obiektu T₀ (jego żywotności) liczbie cykli eksploatacyjnych F, którą określa zależność:

Na problem sterowania eksploatacją badanych obiektów nałożone są następujące warunki:

• w odniesieniu do programu użytków:

gdzie:

A(x_f) – zużycie potencjału eksploatacyjnego obiektu na realizację użytku x(f) w j-tym okresie t_B

– w odniesieniu do programu obsług:

gdzie:

a_f,  b_f,  c_f – oznaczenie podzbiorów realizacji obsług S₀₁(f), S₀₂(f), S₀₃(f)

– odtworzenie potencjału eksploatacyjnego obiektu w wyniku realizacji obsług S₀₁(f), S₀₂(f), S₀₃(f)

R(t_a) – potencjał eksploatacyjny obiektu w ustalonych harmono­gramem chwilach realizacji obsług S₀₁,

R(t_b) – potencjał eksploatacyjny obiektu w chwili awarii.

Z uwagi na zdeterminowany charakter realizacji obsługi S₀₁ możemy zapisać:

Zbiór podzbiorów realizacji obsług S₀₁(f), S₀₂(f), S₀₃(f) w kolejnych cyklach eksploatacyjnych T_f., dla całego okresu eksploatacji obiektu T₀=t_B+F×T_f, można zatem przedstawić w postaci:

Interesujący z punktu widzenia możliwości realizacji omawianego sterowania warunkowego jest zbiór podzbiorów c_f dla f=, czyli:

gdzie:

zaś y_i(f) – zabezpieczenie eksploatacyjne (rodzaj odnowy) i-tego elementu, realizowane w f-tym okresie t₀.

Zbiór Y można zatem określić jako zabezpieczenie obiektu na cały okres jego eksploatacji, realizowane poprzez odpowiednie zabezpieczenia (rodzaje odnów) jego elementów w kolejnych okresach t₀, i przedstawić w postaci:

gdzie: i=-liczba uwzględnionych w strukturze niezawodnościowej elemen­tów obiektu.

Podzbiory b_f, f= nie są brane pod uwagę w niniejszych rozważaniach. Są one bowiem przedmiotem sterowania pośredniego poprzez optymalizację obsług S₀₃, której celem jest właśnie wyeliminowanie – a ściślej, zmniejszenie do minimum, wynikającego z przyczyn pozaeksploatacyjnych – występowania b_f w kolejnych cyklach eksploatacyjnych.