Przyczyną wielu problemów eksploatacyjnych jest niewystarczająca efektywność działania obiektów technicznych, stosunkowo wysokiej jakości, spowodowana specyficznymi cechami sposobu ich eksploatacji. Jakość charakteryzuje bowiem „potencjalne możliwości działania urządzenia”, efektywność działania traktowana jest zaś, w literaturze przedmiotu jako miara przydatności obiektu do przeznaczonych mu zadań w konkretnych warunkach eksploatacji. W takim ujęciu, specyfika eksploatacji obiektu, stanowi obok jego jakości, czynnik zasadniczy, decydujący o efektywności działania obiektu.

Możliwości podwyższania efektywności działania leżą więc zarówno w sferach projektowania i wytwarzania, jak i eksploatacji obiektu.

Warunkiem prawidłowej realizacji tych procesów, zapewniającym uzyskiwanie wymaganej efektywności działania obiektu, jest występowanie informacyjnych sprzężeń zwrotnych pomiędzy tymi procesami. Ogólnie przyjętą formą realizacji tych sprzężeń są systemy informacji eksploatacyjnej (SIE), modelowane dla wybranych obiektów technicznych lub określonych klas obiektów z uwzględnieniem specjalnych cech, realizowanych przez nie procesów eksploatacji.

Celem funkcjonowania SIE jest zapewnienie okresowo ciągłego dopływu informacji eksploatacyjnych, stanowiących podstawę dla iteracyjnych, optymalizujących ingerencji w procesy projektowania, wytwarzania i eksploatacji, które realizowane są w systemie, nazywanym w literaturze przedmiotu, systemem zaspokajania potrzeb społeczeństwa (SZPS).