Kabel koncentryczny (BNC) – nazywany jest także „koncentrykiem”, złożony jest z dwóch przewodów koncentrycznie ułożonych jeden wewnątrz drugiego, jest kabel współosiowym, ponieważ oba przewody mają wspólną oś. Najczęściej stosowany kabel koncentryczny jest zbudowany z pojedynczego przewodu otoczonego izolatorem, ekranem, oraz powłoką zewnętrzną. Dzięki temu, że w jego budowie występuje ekran jest odporny na zakłócenia i szumy.
Kable koncentryczne o przekroju powyżej 10 mm posiadają częstotliwość do 1000 MHz oraz gwarantują przepływność do 2 Gb/s. Natomiast kable o przekroju z zakresu 4-6 mm gwarantują przepływność do 600 Mb/s.
Obecnie kable te stosowane są w sieciach hybrydowych.
Skrętka – nazwa tego kabla związana jest z jego budową, albowiem składa się on ze skręconych par przewodów miedzianych. Wyróżniamy kilka rodzajów skrętek:
- kabel nieekranowany UTP (Unshielded Twisted Pair), który zbudowany jest ze skręconych nieekranowanych przewodów;
- kabel ekranowany STP (Shielded Twisted Pair), w budowie którego wyróżniamy dodatkowo ekran w postaci oplotu;
- kabel foliowany FTP (Foiled Twisted Pair) jest to skrętka, która ekranowana jest przy pomocy folii oraz przewodu uziemiającego.
Ze względu na szybkość transmisji oraz na budowę skrętki dzielimy na kilka kategorii:
- kategoria 1 – nieekranowana skrętka stosowana do transmisji głosu, nie jest dostosowana do przesyłania danych;
- kategoria 2 – nieekranowana skrętka, zbudowana z 2 skręconych par przewodów zapewniająca szybkość transmisji do 4 MHz;
- kategoria 3 – skrętka zawierająca zazwyczaj 4 pary przewodów zapewniająca szybkość transmisji do 10 MHz. Stosowana jest w sieciach Token Ring (4 Mb/s) i Ethernet 10 Base-T (10 Mb/s);
- kategoria 4 – skretka zawierająca 4 pary przewodów zapewniająca szybkość transmisji do 16 MHz;
- kategoria 5 – nazwana także klasą D, skrętka ta pozwala na transmisję danych ze zmienną prędkością uzależnioną od odległości na jaką dane mają zostać przesłane. Zestawienie szybkości transmisji i odległości na jaką dane mają być przesłane przedstawia Tabela 4.1. W przypadku Gigabit Ethernetu (1 Gb/s) skrętka kategorii 5 gwarantuje transmisję na odległość do 100 m;
- kategoria 6 – nazywana także klasą E, zapewnia transmisją z szybkością do 200 MHZ;
- kategoria 7 – nazywana także klasą F, zapewnia transmisję z szybkością do 600 MHz. Kategoria ta nie jest jeszcze stosowana, ponieważ potrzebuje nowego typu urządzeń sieciowych oraz kabli, w których każda para przewodów jest oddzielnie ekranowana.
Tabela 4.1. Zakresy odległości i szybkości transmisji przy zastosowaniu skrętki kategorii 5
| Szybkość transmisji | Maksymalna odległość | Uwagi |
| 100 MHz | 100 m | |
| 16 MHz | 160 m | Połączenie klasy C |
| 1 MHz | 250 m | Połączenie klasy B |
| 100 kHz | 3000 m | Połączenie klasy A |
Źródło: Opracowanie własne na podstawie [7]
Skrętka jest zazwyczaj stosowana przy topologii gwiazdy. W porównaniu z kablem koncentrycznym skrętka zapewnia: większą elastyczność okablowania, większą niezawodność działania sieci, a także umożliwia zastosowanie redundancji połączeń.
Światłowód – jest to włókno szklane o przekroju kołowym , które wykonane jest z ditlenku krzemu (Si02). Włókno otoczone jest płaszczem oraz powłoką ochronną. Transmisja przy zastosowaniu światłowodu polega na przesłaniu promieni optycznych wytwarzanych przez laser (źródło światła podczerwonego) poprzez włókno szklane. Obecnie jest to najczęściej stosowane medium transmisyjne.
Wyróżniamy dwa rodzaje światłowodów:
Wielomodowe. Światłowody te pozwalają na propagację kilku promieni świetlnych w pewnych odstępach czasowych. Zjawisko to ogranicza zarówno długość kabla jak i szerokość pasma, dlatego w światłowodach tych długość transmitowanej fali wynosi 850 nm lub 1300 nm, natomiast odległość pomiędzy regeneratorami (stosowanymi w celu zwiększenia odległości na jaką sygnał może zostać bezbłędnie przetransmitowany) wynosi od 0,1 km do 10 km. Światłowody te są stosowane do budowy sieci lokalnych, wojskowych oraz przemysłowych.
Jednomodowe. Światłowody te pozwalają na propagację jednego promienia światła. W światłowodach jednomodowych długość transmitowanej fali wynosi 1300 nm lub 1500 nm. Odległość pomiędzy regeneratorami natomiast wynosi od 10 km do 100 km, dlatego też stosowane są do budowy połączeń na większych odległościach takich jak: sieci telekomunikacyjne oraz telewizyjne.
Światłowody coraz częściej zastępują połączenia oparte na kablu koncentrycznym, czy też skrętce, ponieważ zapewniając duże przepływności jednocześnie są odporne na podsłuch [7, 11, 19].