Topologia sieci (architektura) określa jej właściwości „geometryczne” (tzn. sposób połączenia węzłów sieci), co wpływa bezpośrednio na możliwości i efektywność transmisji danych między węzłami, a także określa podatność sieci na uszkodzenia.

Rozróżniamy trzy główne topologie:

– topologia szynowa (magistrali)

W topologii szynowej sieć tworzy pojedynczy kabel, a wszystkie komputery (węzły) są po prostu do niego przyłączone (rys. 2.11.). Informacja jest przesyłana z węzła w dwóch kierunkach. W skrócie praca węzłów polega na tym, że każdy z nich odczytuje adresy danych płynących po magistrali i odbiera dane po rozpoznaniu tylko swojego adresu. Każdy koniec kabla jest zakończony terminatorem – po osiągnięciu końca kabla sygnały są wygaszane i nie powracają do magistrali.

Rys. 2.11. Topologia magistrali

Zalety: wymaga mniejszej długości kabla, prosty układ okablowania, architektura jest elastyczna-prostota czyni ją niezawodną, łatwe rozszerzanie sieci.

Wady: trudna diagnostyka i lokalizacja błędów (uszkodzeń), przy dużym ruchu w sieci magistrala staje się wąskim gardłem.

– topologia pierścieniowa

Jest to sieć pierścieniowa, która łączy komputery (węzły) poprzez zamkniętą linię tworzącą krąg (rys. 2.12.a). Każdy węzeł włączony do pierścienia działa jak wzmacniacz. Dane poruszają się w pierścieniu w jednym kierunku przechodząc przez każdy węzeł. W praktyce pętla ta jest realizowana w jednostce wielokrotnego dostępu (Multiple Access Unit – MAU), a wszystkie węzły połączone są do tej jednostki tworząc gwiazdę (rys. 2.12.b, topologia pierścieniowo-gwiaździsta).

Rys. 2.12. Topologia pierścieniowa a) bez jednostki MAU b) z jednostką MAU

a)                                                                                        b)

 Zalety: sieci bez MAU- całkowita długość kabla jest mniejsza, nie wymaga specjalnej szafki do łączenia kabli; sieci z MAU- diagnostyka i lokalizacja błędów jest stosunkowo łatwa a modułowa konstrukcja umożliwia łatwą rozbudowę.

Wady: awaria pojedynczego węzła pociąga za sobą awarię całej sieci, trudniejsza diagnostyka uszkodzeń i modyfikacja oraz rekonfiguracja; sieć z MAU- złożony system okablowania.

– topologia gwiazdy

W tym rozwiązaniu wszystkie komputery (węzły) sieci podłączone są do jednego centralnego punktu (rys.2.13.) – hub, koncentrator. Jego zadaniem jest komutowanie (rozdzielanie) sygnałów, przychodzących od poszczególnych węzłów.

Zalety: łatwa modyfikacja, rozbudowa, lokalizacja uszkodzeń, scentralizowana kontrola.

Wady: większa ilość kabla, złożony system okablowania, wzrost ceny, centralny hub.

Rys. 2.13. Topologia gwiazdy

Źródło: Opracowanie własne